Ziemia Wieluńska, gdzie noszono tradycyjne stroje ludowe, to obszar w dorzeczu Warty i Prosny, pomiędzy Małopolską, Śląskiem i Wielkopolską. Geograficznie to ziemia leżąca w północno – zachodniej części Wyżyny Woźnicko – Wieluńskiej. W jej centrum znajduje się Wieluń.
Strój kobiecy najdłużej zachował się w okolicach Osjakowa, Dzietrznik, Kiełczygłowa oraz Turowa, Kurowa i Chotowa. Z czasem zmieniła się jego funkcja z użytkowej na reprezentacyjną i obecnie pełni on rolę kostiumu podkreślającego rangę uroczystości kościelnych i powiatowych.
Ważnym elementem stroju ludowego w regionie wieluńskim był czepiec noszony przez kobiety zamężne. W zależności od czasu i mody noszono rożne rodzaje czepców.
Strój ludowy wzbogacała również chusta jedwabna lub wełniana.
W kobiecym stroju, który jeszcze na początku XX w. podlegał modzie wiejskiej, charakterystycznym elementem był pasiak, zwany też wełnakiem. Nazwa pochodzi od wełnianej tkaniny samodziałowej, z której był uszyty.
reporter: Kamila Marciniak-Pieprzyk, zdjęcia: Robert Kałuża
