Mało kto dziś wie, że Krystyna Krahelska w latach 1936-1937 pozowała rzeźbiarce Ludwice Nitschowej, autorce pomnika warszawskiej Syrenki. O pomniku powiedziała sama artystka: „wyrzeźbiona przeze mnie twarz Syreny warszawskiej jest twarzą Krystyny zmonumentalizowaną, aby nie było tak łatwo rozpoznać Krysię, chodzącą ulicami, co by Ją może krępowało.”
Postać Krystyny Krahelskiej, gotowej na wszystko, co uczciwe, sprawiedliwe i piękne, przybliżył podczas ostatniego wykładu Uniwersytetu III wieku jeden ze słuchaczy, pan Marek Berger.
Wykład rozpoczął się od prezentacji filmu o Krystynie Krahelskiej, a następnie prelegent i kilka słuchaczek Uniwersytetu III Wieku recytowali utwory poetki.
Wiersze i piosenki Krahelska pisała od 1928 r. Najbardziej znana jej piosenka "Hej, chłopcy, bagnet na broń" powstała w styczniu 1943 dla żołnierzy "Baszty". Stała się ona najpopularniejszą piosenką żołnierską Polski Walczącej i powstania warszawskiego.
W czasie okupacji znane były i śpiewane także jej dwie wcześniejsze piosenki "Kołysanka" (inny tytuł "Kołysanka o zakopanej broni") i "Kujawiak" (inne tytuły "Kujawiak konspiracyjny", "Kujawiak partyzancki") oraz wiersze: "Polska", "Modlitwa" i "Wiersz o Tobruku". Po wojnie wydano dwa zbiory wierszy i piosenek: "Smutna rzeka" i "Wiersze".
reporter: Kamila Marciniak-Pieprzyk, zdjęcia: Robert Kałuża
